ای سلمان ! کجایی ببینی آنچه پیغمبر به تو وعده داده بود
مردم بر اساس دلخواه و پسند خود تصمیم می گیرند, به دنبال تمایلات شخصی هستند, پولدار بودن ارزش می شود, برای رسیدن به رفاه ولذت , حقایق دین را قابل صرف نظر می بینند.در چنین شرایطی , یک انسان مومن که این خلاف کاری ها را در برابر دیدگان خود می بیند ولی قدرت تغییر و اصلاح ندارد, چنان آزرده می شود که گویی قلبش از شدت حرارت این ناراحتی در حال ذوب شدن است.
ای سلمان ! در آن هنگام زنان بر مردان مسلط هستندو در امور مملکتی و مدیریتی نیز مسئولیت دارند وبا آنها مشورت می شود افراد بی بصیرت و بی دانش برای مردم سخنرانی می کنند و زمام افکار عمومی را افراد کم تجربه و کم خرد در دست می گیرند.
دروغگویی و دروغ پردازی , هوشمندی و زرنگی شمرده می شود, زکات دادن را ضرر می دانند , هرگونه دسترسی به بیت المال و بهره برداری از اموال عمومی را غنیمت می شمارند . مردم با پدر و مادر خود جفا می کنند, به آنها بی اعتنایی کرده , حقوق آنها را ادا ء نمی کنند در حالی که همین افراد به دوستان و رفقای خود احترام می گذارند ونیکی می کنند.
ای سلمان ! در آن زمان زنان دوشادوش شوهرانشان در کسب و کار همراه می شوند . باران در تابستان می بارد , مردمان محترم و بزرگوار پیوسته مورد خشم و غضب قرار می گیرند و به مردم بی چیز و تنگدست اهانت شده و تحقیر می شوند. در آن عصر , بازارها به هم نزدیک می شوند و مبادله کالا سهولت پیدا می کند ولی با وجود اینکه موقعیت های بسیاری برای خرید و فروش است , همه ی مردم از کسب و کار خود شکایت دارند , یکی می گوید: بازار راکد است , دیگری می گوید :سودی نمی بریم!
می بینی که تمام مردم در مقام گلایه از خدا و مذمت او هستند.
ای سلمان !در آن زمان طلاق زیاد می شود حدّ الهی جاری نمی گردد و البته اینها ابداً به خداوند ضرری نمی رساند , در آن زمان آوازه خوان های زیادی به صحنه می آیند و استعمال آلات موسیقی رواج پیدا می کند و بدترین انسان ها برمردم مسلط می شوند.
. در آن زمان ثروتمندان برای تفریح و تفرج به خانه خدا می روند , حج افراد متوسط برای تجارت و حج فقرا برای خودنمایی و شهرت است.
در آن زمان حیا ء و عفت از بین می رود و معصیت های خدا رائج می شود , لجاجت و خود رایی در رفتار عموم مردم دیده می شوند,نیازمندی و احتیاج همه ی توده ها را فرا می گیرد . مردم با لباس و ظاهر خود بر یکدیگر فخر می ورزند, اشتغال به لهوو لعب استفاده از آلات موسیقی را پسندیده می شمرند و امر به معروف و نهی از منکر را گذشته از آنکه به جای نمی آورند امری ناپسند می دانند
منبع : تفسیر علی بن ابراهیم طبع سنگی از ص 627 تا ص 629
سلام. چه خوب آمدید این پست را