چرا بر سر سفره ثروتمندان حاضر شدی؟!
عثمانبن حنیف، استاندار «بصره» از سوی امام علی(ع) است. حضرت نامهای به او نوشته و میفرمایند:
«ای پسر حنیف! به من گزارش دادهاند که مردی از سرمایهداران بصره تو را به مهمانی خود دعوت کرده و تو به سرعت به سوی آن شتافتی. خوردنیهای رنگارنگ برای تو آوردند و ظروف پر از غذا جلوی تو نهادند. من گمان نمیکردم مهمانی کسانی را بپذیری که بر سر سفره آنها فقط ثروتمندان حاضر میشوند و نیازمندان مظلوم در آن جایی ندارند! اندیشه کن در کجایی و بر سر کدام سفره حاضر میشوی!...»
نیک بنگرید! حضرت نمیفرمایند چرا بر سر سفره حرامخواران حاضر شدهای؟ توبیخ ایشان این است که چرا مظلومان و مستمندان را فراموش کردهای؟ چرا حشر و نشر تو با سرمایهداران و اغنیا (گرچه اهل حلال) است. اگر سفرهداران، اهل حرامخواری بودند، بیتردید حضرت بلافاصله استاندار خود را عزل میکردند و توبیخی بسیار شدیدتر اعمال میفرمودند. سخن بر سر این است که در حکومت علوی، کارگزاران و مسئولان، نه خود باید اهل اشرافیگری و رفاهطلبی باشند و نه با چنین کسانی مراوده و ارتباط داشته باشند. گویی اشرافیگری و لذّتجویی، ویروسی بسیار خطرناک یا لجنی بس متعفّن است که همگان، خصوصاً مسئولان حکومتی، باید به شدّت از آن اجتناب ورزند.
*نهج البلاغه.نامه45