تعبیر ابن سیرین در مورد اذان ماه رمضان
یکى به نزدیک ابن سیرین آمد و گفت: «به خواب دیدم که انگشتریى بود در دست من، و مهر بر فرج زنان و دهان مردان مینهادمى.» گفت: «تو مؤذّنى، در رمضان پیش از صبح بانگ نماز مىکنى؟» گفت: «چنین است.» اکنون نگاه کن که در خواب چگونه روح و حقیقت معاملت وى را بر وى عرضه کردند که بانگ نماز، که به صورت آوازى است و ذکرى است، در رمضان، روح و حقیقت وى منع کردن است از خوردن و مباشرت کردن. و عجب آنکه در خواب این همه نمودگار از قیامت به تو نموده اند، و تو را خود هیچ آگاهى نیست از این معانى؛ که در خبر چنین است که روز قیامت دنیا را بیاورند در صورت پیرزنى زشت، چنین و چنین، که هر که وى را ببیند گوید: «نعوذ باللّه منک [1].» گویند: «این آن دنیاست که خویشتن را در طلب وى هلاک میکردى!» چندان تشویر خورند[2]- هر آنکه وى را بینند- که خواهند که ایشان را به دوزخ برند تا از آن شرم برهند.[3]
[1] از تو به خدا پناه مىبریم
[2] شرمگین شدن
[3] ترجمه رساله اضحویه، ص: 141